Een groep hug met 25 ukkies van 6 en 7 is toch best overweldigend. Ik ben net de klas in gestapt en ze zijn allemaal opgesprongen om me rond mijn nek te vliegen.
Na de tumult gaat de Engelse les weer verder. Meester Jenet leert de getallen in het Engels.
Even hiervoor zag ik al een aantal jongetjes van de volgende klas al staan te wachten bij de poort. Een van hen sprong even over de muur om voor mij de poort te openen.
De kinderen geven me een box als begroeting, dat hebben ze bij Frisbee geleerd. In het dorp zijn alweer nieuwe groepen gestart met jonge aanwas.
Ik kan echt zien dat de aandacht de kinderen goed doet. Ook vanuit andere dorpen staan de kinderen te trappelen om ook mee te mogen doen in het centrum.
Vaak word ik aangesproken door kinderen die ook mee willen doen in het centrum. Net zoals Saleem, die ik bij de markt tegenkom. Hij roept midden op het kruispunt bij de markt mijn naam, hij rent naar me toe. Het is hem niet ontgaan dat er deze winter elke zaterdag groepjes kinderen uit zijn buurt naar het kindercentrum gaan in het oude dorp. Saleem is een heel opgewekt ventje, ik ken hem en zijn familie al langer. Hij probeert me nog te overtuigen om met hem mee naar huis te gaan. Ik beloof hem een ander keertje te komen. Dat vind hij goed, maar dan moet ik wel mijn hondjes meenemen en roef hij is weer al aan de andere kant van de straat.
Deze zomer ga ik proberen het centrum op volle capaciteit te laten draaien om zo ook de kinderen uit andere dorpen een kans te geven.
Ook Zirak, de manager van onze partner organisatie Panaga, is zeer tevreden over het centrum. Hij komt soms even poolshoogte nemen en praat met de kinderen en tieners. Zo proberen we met z’n allen ruimte, tijd en aandacht te geven aan de kinderen om hun zoveel mogelijk te helpen onder omstandigheden die vaak niet stabiel zijn.
This post is also available in: English (Engels)
